oszołomienia, zaś od ciał obu anielic coraz ostrzej uderzała woń<br>kobiecego potu.<br> Myślałem, jakby im ulżyć w tych zmaganiach.<br> Gdybym pamiętał, gdybym wiedział, za jakie grzechy tak pokręciło<br>mi rękę, sądzę, że taką informacją naprawdę mógłbym im pomóc.<br> Lecz w moim oszołomionym mózgu, który, chcąc nie chcąc, nałykał<br>się już nadto elektrycznych impulsów, nic rozumnego nie mogło się<br>zalęgnąć.<br> Przeczuwając, że jednak mimo nadmiaru podniet coś takiego może<br>się przydarzyć, modliłem się, aby na jeden jedyny moment wróciła mi<br>jasność umysłu.<br> I leżąc, patrząc zamglonym wzrokiem na nowe igły wbijane z uporem<br>w głąb mięśni, czekałem z nadzieją na chwilę olśnienia