do rodziny jadącej wozem Olego, i była nadzieja, że wróci o zapowiedzianej porze.<br>Towarzystwo Bobusia i Białej Glisty było nie do zniesienia. Zastanawiałam się, czy nie wynieść się na cały dzień do Kopenhagi, ale nie miałam sumienia zostawiać Zosi samej z nimi. Poza tym czekałam na pocztę, w której miałam nadzieję znaleźć odpowiedź na moje listy. W listach opisałam zaszłe tu wydarzenia i odpowiedź była dla mnie szalenie interesująca.<br>Zosia popadła w rewolucyjny nastrój i sama postanowiła szukać zaginionej korespondencji Edka.<br>- Ona tego nie znajdzie do końca świata - powiedziała z irytacją. - Zostawimy jej te parszywe papiery i przeszukamy wszystko inne. Przynajmniej