skórka chleba. Kochane człowieczysko, tylko zbyt poczciwe i wielki już staruszek. - Daleko stąd mieszka?<br>- Niedaleko. Spoza wzgórka widać biedniutki kościółek i mizerny domek.<br>- A nie byłoby za późno, gdyby zajść do niego o tej porze?<br>- O siódmej wieczorem też byłoby za późno! Biedaczysko idzie spać o zmroku, gdyż żałuje na naftę. Zamiast nafty dla siebie można kupić chleba dla innych.<br>- Są jeszcze tacy ludzie... - rzekł Adaś wzruszony. - Mój Boże!<br>Zwrócił się do Francuza, co odpoczywał z zamkniętymi oczami, i opowiedział mu pokrótce, co uradzono.<br>- Dobrze! Dobrze! - rzekł Francuz. - Tu niebezpiecznie... Tu bardzo niebezpiecznie!... Oni tu przyjdą.<br>- Więc my odejdziemy stąd przedtem