raczej generałowi Jaruzelskiemu niż nam. Ciągle słyszę po francusku: wojna, wojna, wojna. Nie mogę się opanować, zaczynam płakać. Daniel ratuje sytuację, stara się odpowiadać. Żegnamy się z Danielem. On jedzie mierzyć kostiumy, a potem na konferencję prasową, na której mówi, że w ciągu ostatniej doby dwa razy był rozbierany do naga, raz przez celników na polskim lotnisku, a drugi raz przez kostiumologów w jego filmie, dwa razy jego jedynym strojem był Rolex. Ja jadę skończyć postsynchrony do mojego filmu, a później na wywiad do głównego wydania dziennika telewizyjnego (bo tak każe mój producent, koszmar). W telewizji zapuchnięta od płaczu na wszystkie