że to tak jakoś,.. ale zaraz, przecież mamy koniak. Właśnie, napijmy się koniaku. Dobry, francuski...<br>- Wie pan, co mi się w panu podoba, panie... jak panu na imię?<br>- Paweł.<br>- Panie Pawle. Podoba mi się właśnie pana niepewność. To, że poczuł się pan zakłopotany, że nie wiedział pan, co powiedzieć, że najchętniej by pan uciekł.<br>- Nie, to nie to - Skowroński trochę drżącą ręką rozlewał koniak. - Chociaż ma pani rację. Przez moment poczułem się bardzo niepewnie.<br>- A teraz już lepiej?<br>- Lepiej. Pani mi to uświadomiła. To jest tak jak ze strachem. Czasem boję się jadąc. Ale w momencie, kiedy zdam sobie z tego