jak nie uczyniła tego ze mną żadna kobieta. Zostawiłaś mnie z głuchą rozpaczą w sercu, z rozpaczą, jakiej doznaje się tylko, kiedy mit, na którym buduje się bohaterstwo ludzkie, zostaje odcięty od swego źródła i zawisa w powietrzu. Na moich oczach oddałaś się Niemcom i w jednej chwili zatraciłaś chwile najszlachetniejszego upojenia, jakie dałaś kiedykolwiek jasnemu światu. O Francjo! Nigdy się nie dowiesz, ile łez wypłakałem nad grobem twojej chwały. Miłość moją przelałem na Anglię i kocham ją szczerze. Daje mi to wszystko, co ty mi odebrałaś. Ale to już nie to samo. Nic się nie da porównać z dreszczem pierwszej