Etniczne prawo (professio legis) było podstawowym znamieniem plemiennej przynależności człowieka. Pominięcie w prologu do edyktu mitu o narodzinach plemienia odbierane było zapewne przez Longobardów jako bolesna eliminacja symbolu zbiorowej tożsamości. Rotari podjął próbę zastępczej legitymizacji historycznej swojego spisu prawa przez umieszczenie w prologu pocztu królów. Był to lichy półśrodek, który najwidoczniej okazał się niewystarczający. Dlatego właśnie została wkrótce przełożona na łacinę i rozpoczęła osobliwą karierę w urzędowym piśmiennictwie pogańska saga pod tytułem Pochodzenie ludu Longobardów. Zachowała się ona w trzech rękopisach z IX i XI w. jako tekst poprzedzający edykt Rotariego. Rękopiśmienne przyłączenie tej sagi do edyktu musiało być w VIII