po stwardniałym śniegu. Uderzenie w skały było śmiertelne.<br>Ale i południowa ściana Zamarłej Turni też daje o sobie znać. Jak każdy fragment skalny o dużej stromiźnie, tak i ta ściana - choć niewielka i tak przecież wygładzona, oswojona rękami wspinaczy - może okazać się groźna, jeśli nie podchodzi się do niej z należytą uwagą.<br>12 sierpnia 1980 r. o godz. 14.55 nadeszła wiadomość, że pod ścianą Zamarłej znajduje się dwóch rannych wspinaczy. Natychmiast startuje J. Siemiątkowski z ekipą kierowaną przez K. Gąsienicę Byrcyna. W pół godziny po alarmie desantuje się lekarz-ratownik R. Janik wraz z R. Mikiewiczem. Na nic zdaje się