pani Wando?! Co, pani Wando! - huknęła na niego. - Niech myśli, że pani Ewelina ma plecy być może w samym KC. Może w związku z tym puści od czasu do czasu przyzwoity tekst. Reportaż pani przeczytałam. Jest znakomity. Dziennikarskie pióro pierwszej próby. <br>- Dziękuję - powiedziała Ewelina naprawdę ucieszona. Tak bardzo potrzebowała chociażby namiastki sukcesu. Żeby się wreszcie odbić od dna. <br>Na początku lipca kierownik rozchorował się na dobre, najpierw szpital, potem sanatorium. Nie było pewne, czy w ogóle wróci do pracy. Obowiązki szefa działu przejęła pani Wanda, ale nie zmieniło to przyjacielskich stosunków, jakie zapanowały pomiędzy nią i Eweliną po pamiętnej rozmowie z