zajęła się czymś innym, wróciła do pasjansa. I zaraz przerwała, aby wyjrzeć przez okno. Wzrokiem prawie weszła w szybę, tak ją zaintrygował gawron spacerujący wokół krzaka.<br>Hrehor odczekał stosownie. - No to jak będzie względem tego drewna, ułożymy się? <br>Następne zdziwienie Róży to czerwony blask, jakim zakrzyczało słońce i przez to napastliwa świetlistość izby, jakby w jasny dzień zaświecił reflektor przeciwlotniczy. Otworzyła usta. Hrehor dla niej nie istniał.<br>Jassmont nie spieszył się z odpowiedzią. Ten Hrehor przychodzi, niczym przedwczesny święty Mikołaj, z furą prezentów, czy za tym nie kryje się coś pokrętnego? Sprzedać się za furę kradzionego drewna, żyć pod strachem? Przyjdzie