mleko, kartofle i mąkę. Nie miałyśmy dosyć jedzenia, ale ja tego nie czułam. Czułam w żołądku tylko lęk. Twarz mi zeszczuplała, nos się wydłużył, a z oczu wyzierał strach i w niczym już nie przypominałam Shirleyki.<br><br>Jeździłam na ferie do mamy do Warszawy. Jola mnie zabierała do cyrku, gdzie strachem napawały mnie wyczyny akrobatów, i do kina, gdzie siedziałam w jeszcze większym napięciu, bo wszystko było po niemiecku i samych Niemców widziałam dokoła. Raz posłali mnie po mleko do Meinla, sklepu dla Niemców i folksdojczów. Po chwili telefon: Frau Haslauer, czyje jest to żydowskie dziecko? Walter zaraz mnie odwiózł do Starej