ustępowały co do rozmiarów produkcji ciężkiemu przemysłowi prywatnemu. Prawie trzy czwarte surówki, a dwie trzecie żelaza kutego i walcowanego wychodziło z zakładów prywatnych, skupionych w dwu rejonach: między Pankami i Będzinem oraz między Opocznem i Ostrowcem. Zakłady te należały głównie do wielkiego ziemiaństwa, produkowały techniką staroświecką, na węglu drzewnym i napędzie wodnym, który gdzieniegdzie tylko zastępowano maszyną parową. Również przemysł prywatny w początku lat pięćdziesiątych przeżył kilka lat zastoju, chociaż mniej dotkliwego niż w przemyśle rządowym. Brak odbiorców w zacofanej gospodarczo Rosji prowadził w Królestwie do uwstecznienia hutnictwa, które w zachodniej Europie, a także na Górnym Śląsku szło wtedy naprzód milowymi