dla swojego dziadka. Vilbert siedzi prosto, z łokciami przy sobie, ma wyraz twarzy obowiązkowego ucznia i żując chleb robi dzióbek. Gdy patrzę teraz na niego, budzi się we mnie przekonanie, że on nie miał nigdy matki. Nie zaznał nigdy matczynej czułości ani troski. Nigdy nie dostaje listów od rodziny. Łzy napływają mi do oczu. Przez chwilę myślę o mojej matce. To byłoby straszne, gdybym jej nigdy nie miał. Może Vilbert jest dzieckiem z ochronki? Jakże to tam z tą jego matką? Miał czy nie miał? Będę musiał go delikatnie wybadać. Mac Kinley pochylił szpakowatą głowę i nieco wygląda na człowieka steranego