wygięcia, a wówczas pływający lodowiec zachowuje się jak płyta z elastycznego materiału, np. ostrze stalowe (Reeh, 1978). Kompensowanie deformacji następuje dalej od krawędzi i w rezultacie na powierzchni lodowca pojawiają się wygasające w stronę lądu undulacje, jak to stwierdził Reeh na grenlandzkim lodowcu Rink (rys. 4.6). Odpowiednio długo działające naprężenia tensyjne, koncentrujące się na wierzchołku wygięcia, powodują po pewnym czasie pękanie lodu w odległości od klifu zbliżonej do grubości lodowca. Im wyższe: temperatura lodu i efektywne naprężenie ścinające (zależne m.in. od grubości i gęstości lodu) oraz większe naprężenie normalne (tensyjne), tym krótszy będzie okres do powstania pęknięć w lodzie