ku Kurce<br> OJCIEC<br>Ja sam wyprowadzę tę panią. Elżbieto, daj mi rękę. Jesteś w swoim rodzaju wielka.<br> Idą ku drzwiom pod rękę. Tadzio siada u nóg Edgara<br>&lt;page nr=130&gt;<br> EDGAR<br> leżąc<br>Więc i ojciec jest przeciw mnie?<br> OJCIEC<br> odwracając się przy drzwiach<br>Nie przeciw tobie, tylko z tobą przeciw życiu. Czekam, kiedy nareszcie zostaniesz artystą.<br> EDGAR<br> ciągle leżąc<br>Alicjo, ratuj mnie przed nim i przed sobą.<br> spostrzega Korbowskiego, który stoi niezdecydowany, z listami w ręku<br>Precz z tą kanalią! Won w tej chwili!<br> KORBOWSKI<br> zgina się pokornie; do Lady<br>A listy?<br> LADY<br>Możesz je sobie zabrać, panie Korbowski. Przeczytanie tej korespondencji jeszcze bardziej