roślin nasiennych karbonu. Już bowiem w późnym dewonie, obok okrągłych nasion występują też nasiona charakterystycznie skrzydlasto spłaszczone, niekiedy stowarzyszone z pędami o nader prymitywnym pokroju widlasto podzielonych, bezblaszkowych liści. Nasiona takie nie były osłonięte liśćmi płonnymi, lecz znajdowały się na końcach pierzastych odgałęzień (Eremopteris).<br>W późnym karbonie liście zarodniowe paproci nasiennych z tej grupy miały często fotosyntetyzujące blaszki i nie różniły się od liści płonnych. Nasiona przytwierdzone były do nerwów listków lub do brzegów taśmowatych całobrzegich liści (Spermopteris; ryc. 14.7). Rośliny te dały początek licznym nowoczesnym liniom rozwojowym, niekiedy bardzo odbiegającym anatomią od pierwowzoru. Szczególnie ważne z ich potomków to