się czterotomowe dzieło O wymowie i stylu, określone przez Ignacego Chrzanowskiego mianem pierwszej stylistyki i prozaiki polskiej reprezentującej ówczesne poglądy obozu klasyków. Chrzanowski wszakże odmawia temu dziełu oryginalności, widząc w nim kompilację „Anglika Blaira i Francuza La Harpe'a" – nic ponadto. Słusznie wysuwa na czoło podstawową dyrektywę Potockiego – naśladownictwa natury jako istoty każdej twórczości, nie dostrzega jednak faktu, że pogląd na sposób naśladowania uległ zmianie w stosunku do okresu wcześniejszego. Potocki skłonny był uznawać „piękne wzory" bardziej jako inspirację niż wymóg. Postawa taka rozszerzała perspektywę twórczą, sprzyjając tolerancji wobec tendencji estetycznych preromantyzmu. Potocki nie posunął się jednak na