organy, do wartościowego tekstu <br>M.H. Szpyrkówny, J. Maklakiewicz w poszczególnych częściach ośmioczęściowego <br>cyklu (z Offertorium i ostatnią częścią zatytułowaną Pax) tworzy rodzaj obrazów <br>muzycznych, m.in. w Kyrie, z sugestywną frazą marsza żałobnego i akcentem patriotycznym <br>w tekście (s. 4), czy w Agnus Dei, z archaizującymi współbrzmieniami kwinty, <br>wprowadzającymi nastrój kojarzący się z jakąś dawną, Starotestamentalną ofiarą <br>(s. 22).<br> Pozostaje jeszcze zwrócenie uwagi na sporadycznie pojawiającą się tendencję <br>restauracyjną historyzmu z archetypem renesansowej missa parodia. Jej podstawowe <br>elementy odnajdujemy w Mszy łacińskiej (1932) na chór mieszany i organy ­ Szeligow<br>skiego, jednym z najbardziej oryginalnych cykli z pierwszej połowy stulecia. <br>Modelem