wielką przewagę nad innymi radzieckimi generałami, wysuniętymi w tym czasie przez Stalina. Taki na przykład Timoszenko, któremu Stalin powierzył całość armii, pojmował atak jako operację siłową, dosłownie trykanie głową w ścianę - a planowanie oznaczało dla niego obliczenie wielkości, masy i przybliżonej wytrzymałości tej ściany, ilości potrzebnych głów i ich gęstości, nasycenia na poszczególnych odcinkach. Być może jeszcze zaplanowanie ilości i rodzaju potrzebnych hełmów i następnie środków opatrunkowych - ale to już tylko w wypadku, jeżeli Stalin osobiście zaakceptowal i zezwolił na zwłokę.<br>Wprawdzie również i Żukow nadal w dużej mierze pozostał zwolennikiem rozwiązań siłowych. Jednak już samo zetknięcie się z takim mistrzem