przestronny, że ledwie mieści się w jej głowie. Najtrudniej było z oknami, ale i te udało jej się wybić i wpuścić promienie słońca, we dnie i w nocy oświetlające fotel, na którym posadziła Marka. Siedzi tu zawsze, wygodnie rozparty, a ona często wpada, gdy nie ma go w domu, by nasycić się jego widokiem. <br><br>Czynności przygotowawcze, herbata, gazeta, znów herbata, umył śliwki i położył je na talerzyku. Siedzi w pustym pokoju wpatrzony w komputer, nie bardzo wiedząc, co robić. Z pewnością powinien dookreślić temat swojej pracy, ale to trwa już od wielu miesięcy. Najpierw nie mógł myśleć, bo był samotny. Potem nie