Typ tekstu: Książka
Tytuł: Sporne sprawy polskiej literatury współczesnej
Rok: 1998
Tytuł: Sporne sprawy polskiej literatury współczesnej
Rok: 1998
byle razem
W wypowiedziach krytyków i samych pisarzy, w dyskusjach na temat krytyki (ale i literatury) po roku 1975 - a ową datę przyjmuję symbolicznie jako datę wyczerpania się modelu kultury literackiej PRL - rola krytyka jako pośrednika między pisarzem a czytelnikami nie budziła niczyich wątpliwości. Zgoda na nią wydawała się całkiem naturalna i łatwa: służebność zatrudnień krytyka jawiła się jako oczywista. Co więcej, zdjęte z niej zostało odium podrzędności, tradycyjnie przez pisarzy wytykanej pasożytującym na dziele a przy tym mędrkującym krytykom. Owa zmiana nastawienia dokonała się gdzieś na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych za sprawą rosnącego autorytetu wiedzy literaturoznawczej i coraz to
W wypowiedziach krytyków i samych pisarzy, w dyskusjach na temat krytyki (ale i literatury) po roku 1975 - a ową datę przyjmuję symbolicznie jako datę wyczerpania się modelu kultury literackiej PRL - rola krytyka jako pośrednika między pisarzem a czytelnikami nie budziła niczyich wątpliwości. Zgoda na nią wydawała się całkiem naturalna i łatwa: służebność zatrudnień krytyka jawiła się jako oczywista. Co więcej, zdjęte z niej zostało odium podrzędności, tradycyjnie przez pisarzy wytykanej pasożytującym na dziele a przy tym mędrkującym krytykom. Owa zmiana nastawienia dokonała się gdzieś na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych za sprawą rosnącego autorytetu wiedzy literaturoznawczej i coraz to
byle razem</><br><br> W wypowiedziach krytyków i samych pisarzy, w dyskusjach na temat krytyki (ale i literatury) po roku 1975 - a ową datę przyjmuję symbolicznie jako datę wyczerpania się modelu kultury literackiej PRL - rola krytyka jako pośrednika między pisarzem a czytelnikami nie budziła niczyich wątpliwości. Zgoda na nią wydawała się całkiem naturalna i łatwa: służebność zatrudnień krytyka jawiła się jako oczywista. Co więcej, zdjęte z niej zostało odium podrzędności, tradycyjnie przez pisarzy wytykanej pasożytującym na dziele a przy tym mędrkującym krytykom. Owa zmiana nastawienia dokonała się gdzieś na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych za sprawą rosnącego autorytetu wiedzy literaturoznawczej i coraz to
