nicość i wieczność tę samą budzą trwogę.<br> W odruchu rozpaczy kurczowo uchwyciłem się parapetu.<br> Jakiż był twardy i zimny!<br> Uczepiłem się go resztką sił, wbiłem jak kotwica, czując, jak<br>drży pode mną konkret materii, od którego nie dam się oderwać...<br> - Krzyś! - dobiegło wołanie markiza.<br> - Krzyś!<br> Oprzyj się o mnie!<br> Walmy natychmiast do siostry!<br> No, chodźże!...<br> Głos kusiciela-szatana podszył się pod przyjacielski głos<br>markiza.<br> Szatan był zawsze na usługach Boga, który chciał mnie<br>przedwcześnie wycofać z obiegu, odwołać z tego świata...<br> Mimo jego energicznych wysiłków nie dałem oderwać się od<br>parapetu, z którego czerpałem twardą, nieustępliwą moc, wzmacniając<br>mój opór oporem