moim własnym gatunkiem".<br><br> Ostatnie zdanie prof. Mmaa wyrzekł prawie że z emfazą. Pozwolił sobie nawet uczynić po nim krótką, lecz efektowną pauzę. Nim jednak słuchacze zdążyli się zorientować, czy jest on za budżetem halabardniczym, czy &lt;hi rend="spaced"&gt;przeciw&lt;/&gt;, prof. Mmaa podniósł wyżej swe piękne, wąskie antenki i mówił dalej rzeczowym, spokojnym głosem naukowca:<br> - Za pierwszego ze współczesnych &lt;orig&gt;mammiferologów&lt;/&gt; uważać należy nieodżałowanego Gineoka, który miał sposobność studiowania &lt;hi rend="spaced"&gt;homo&lt;/&gt; w warunkach naturalnych. Niestety, złożyło się tak nieszczęśliwie, że zwierzę, jakim się zajmował, mianowicie niejaki Koenig, okazało się entomologiem i zainteresowało się naszym uczonym tak samo, jak ten nim. Współpraca, która w zasadzie mogła być korzystna