o słuszności tej fundamentalnej zasady, że poszukiwali innego wyjaśnienia zaobserwowanej niezgodności. Udało się to Pauliemu, który zaproponował emisję w rozpadzie jeszcze innej cząstki, która zabierałaby z sobą brakującą część energii. Ponieważ ładunek elektronu wyjaśnia całkowicie zmianę ładunku jądra w tym rozpadzie, ta nowa cząstka powinna być elektrycznie obojętna. Otrzymała ona nazwę neutrino i oznaczenie . Masa jej powinna być bardzo mała - przypuszczalnie zerowa - jak to wynika z równości maksymalnej energii w widmie elektronów i różnicy energii stanów jądrowych. Musi ona mieć, podobnie jak elektron, spin równy 1/2. Jądro bowiem, nie zmieniając liczby nukleonów w tym rozpadzie, może zmienić swój spin tylko