książki Sterlinga.<br>Tak samo jak ten młody malarz francuski w 1953 roku - musiał już w III czy IV wieku przed Chrystusem Piraikos, malarz grecki, pokazywać swojemu koledze modele swoich martwych natur. (Pliniusz Starszy pisze, że dawały "radość nieskończoną"). Świat antyczny nazywał je rhopografiami (przedstawienie drobnych przedmiotów) lub rhypografiami (przedstawienie rzeczy nędznych i niskich). Tę nazwę ostatnią nadano im, przeciwstawiając pogardliwie tę gałąź sztuki sztuce o tematach wzniosłych.<br>Więc już wtedy martwa natura dostarczała widzom "radości nieskończonej" i jednocześnie była otoczona wzgardą obrońców "wielkiej" sztuki.<br>Dla mojej generacji w Polsce martwa była naprawdę radością nieskończoną, może bardziej jeszcze niż dla ludzi epoki