nieodzownym elementem określającym te ruchy czy podkultury jako dewiacyjne, lecz poczucie inności, odrębności i tożsamości wynikającej z piętna, które ich członkowie dobrowolnie sobie narzucają, poprzedza reakcję społecznej widowni.<br>Specyficznym wariantem &lt;orig&gt;samonaznaczania&lt;/&gt; nonkonformistycznego jest sytuacja, w której jednostka aspiruje do przynależności do grupy już wcześniej zdefiniowanej i naznaczonej jako dewiacyjna. Wówczas negatywna reakcja szerszej społecznej widowni ma mniejsze znaczenie, nie stanowi ona bowiem pozytywnej grupy odniesienia. Istotna jest natomiast pozytywna reakcja bezpośredniej, dewiacyjnej grupy odniesienia (na przykład w postaci akceptacji i przyjęcia do grupy). Kiedy więc przedstawiciele instytucji formalnej kontroli społecznej określą chłopca, który już od dawna obraca się w kręgach przestępczych