antyramę z listem Papieża, który dziękuje za wsparcie, i słucham Heni, żony Zbyszka, również uratowanej w sposób cudowny, która stara się rozwikłać zawiłości mojej psychiki i której, co trzeba przyznać, przychodzi to niezwykle łatwo. Dowiaduję się więc, że nie mogę się uwolnić od przeszłości, że mój umysł niczym gąbka wchłania negatywne uczucia innych, mało tego, zgodnie z zasadą przyciągania przeciwieństw podświadomie poszukuję osób, które przy mnie mogłyby się oczyścić, pozbyć przygniatających je ciężarów, kiwam głową, potwierdzam, wszystko potwierdzam, dam sobie wmówić naprawdę wszystko, jeśli tylko wyczuję, że robi to na kimś wrażenie, że ktoś jest do głębi przejęty. Henia też przecież