administracja publiczna zorganizowana i wyposażona tak, by móc skutecznie opierać się naciskowi poszczególnych grup - z Kościołem katolickim i innymi Kościołami włącznie, - a zarazem tak, by realizować politykę każdego rządu wyłonionego przez większość parlamentarną. Z tego wynika, że państwo wyznaniowe - co słusznie zauważa Leszek Nowak - nie może być państwem prawa, bo neguje ono zasadę równości obywateli. W państwie wyznaniowym pozycję dominującą ma kler; możemy to dokładnie obserwować w Iranie, gdzie rządzący kler szyicki ma takie same, a może nawet większe uprawnienia do rządzenia państwem, co w PRL miał aparat PZPR. Dodajmy, że niewierzący lub wierzący inaczej muszą podporządkować się panującej religii. Ale