platformę.<br>Oparty łokciami o dach szoferki patrzysz na mijane domy i ludzi, masz poczucie niezwykłości. Zastanawiasz się, ile lat minęło od czasu, gdy jechałeś po raz ostatni na platformie ciężarówki. Niebo ma kolor wypolerowanego żelaza. Cieszysz się z wiatru burzącego ci włosy, z podskakiwania auta. Dopiero teraz domyślasz się, że neonowa marchewka jest w nocy pomarańczowa. Wyobrażasz sobie dłonie Łysego przygładzające włosy na tyle czaszki; głośno czkasz i zaczynasz rozmyślać o swoich trzewiach jako o białych i różowych wstążkach, podobnych do pozwijanych serpentyn. Po chwili zdajesz sobie sprawę, że twoja wyobraźnia jest estetyzująca.<br>Ciężarówka zatrzymała się przed kamienicą, w której zostawiłem