musiały w postaci łatwo rozpuszczalnych soli żelazawych. Bez wątpienia, tak jak i dziś, wody ówczesne były nasycone krzemionką. Atmosfera zawierała dużo dwutlenku węgla. W zetknięciu z powietrzem woda morska nasycała się powierzchniowo CO2, obniżając pH (powstawał kwas węglowy). W takich warunkach w płytszych morzach, gdzie dopływ roztworów z głębi nie neutralizował zakwaszenia, następowało wytrącanie krzemionki. Pamiętamy, że krzemionka jest stosunkowo dobrze rozpuszczalna w środowisku alkalicznym, a wytrąca się przy obniżeniu pH do 6,8-7,5. Strącona zapewne w ten sposób krzemionka tworzy ogromnej miąższości i rozległości pokłady o wieku 3,7 do 0,8 Ga, dominując w przedziale 3,3