mi! Najpierw przeproś, łobuzie. No. Dobrze już, dobrze. No, ładnie. To teraz masz, napij się krzynkę, brudasie jeden, flejtuchu.<br>Zegar wskazywał siódmą rano.<br>Aurelia nagle poczuła, że jest szczęśliwa. Szczęśliwa! - to nie do wiary. Znikła gdzieś ta żelazna obręcz, od dawna ściskająca jej klatkę piersiową, tak mocno, że nie mogła ni odetchnąć, ni zaśmiać się głośno. Teraz oddychało się jej swobodnie i lekko, bo przyjechała nareszcie na prawdziwe wakacje do prawdziwego domu.<br><br>1.<br><br>Nareszcie ładna pogoda - powiedział sobie pan Jankowiak, zerkając w okno i zarazem goląc się starannie przed małym lusterkiem opartym o słoik dżemu, przy kuchennym stole. W tym jego