to, żeby ktoś był, kto włoży w tę cegielnię serce. Pan. I ja. <br>Znowu się nie odezwał, ale tym razem Ewelina wyczuła, że to milczenie oznacza zgodę. <br>Przez następne dni niemal od rana do wieczora Ewelina przesiadywała w cegielni, a raczej w miejscu, które kiedyś było cegielnią i miało się nią stać od nowa. Towarzyszył jej Ludwig Duda. Zrobili dokładny przegląd maszyn. Do wymiany był główny transporter, paleniska pieca, obudowa suszarni i cała masa drobnych urządzeń, które zostały wyszabrowane. Reszta po odczyszczeniu mogła się nadawać do użytku. Gdzieś tak około południa przysiedli odpocząć. Duda wyjął z torby lnianą serwetkę, położył na niej