na obiad Fejga po prostu chciała skrępować Ewę, żeby przez wzgląd na gościa mniej dawała ojcu odczuć, jak się dla niego poświęca asystując przy podobnej "pantomimie zatęchłych. przeżytków". Szczęsnemu zawsze się wtedy zdawało, że te rzeczy nie są chyba u Ewy do szczętu przeżyte, bo jego, na przykład, praktyki ojca nic a nic nie obchodzą. Ciekawe, że dopiero u obcych, na takiej żydowskiej wieczerzy, najwyraźniej zobaczył, jak daleko odszedł, jak prawdziwie nie wierzy. Ale gdzie i kiedy zgubił tamten świat, tego dokładnie w żaden sposób nie mógł sobie przypomnieć.<br>A więc - Szczęsny z całej rodziny Lubartów najmniej jakoś lubił Ewę, towarzyszkę, człowieka oddanego