niebytu. <br>Według Heideggera 'nicość', uobecniająca się po wypowiedzeniu sprzeczności, <br>nie jest tym samym co brak języka w ogóle. Zwracał on także uwagę <br>na to, że sprzeczność pojawia się już w samym pytaniu o 'nicość', ponieważ <br>pytamy o to, czym jest to, co jest niczym. &lt;q&gt;"W pytaniu tym ujmujemy od razu <br>'nicość' jako coś, co jest, tak a tak, jako byt. A przecież właśnie różni się ona od bytu. [...] Skoro myślenie jest zawsze z istoty swojej myśleniem o czymś, <br>przeto jako myślenie o 'nicości' wykraczałoby ono przeciwko swej własnej <br>istocie". &lt;/&gt;Heidegger czasami formułował wnioski przypominające nauki <br>mistrzów zen, o czym świadczy jego