i dodała ze łzami wzruszenia: - Tylko obiecaj mi, że pójdziesz do szpitala tydzień wcześniej! Nigdy w życiu tak się nie bałam, jak wtedy, kiedy się okazało, że nie zdążę, a moim położnikiem będzie Ida!<br>- Wiesz, nie było po tobie widać tego strachu.<br>- Cóż, nie chciałam robić Idusi afrontów.<br>- O, tak, nie czas był po temu - parsknęła śmiechem Gabriela.<br>Umilkły obie. Kreska oparła policzek o ramię Gabrysi. Zapanowała miła cisza, słychać było, jak z kranu Borejków kapie woda, &lt;page nr=101&gt; jak w starej lodówce budzą się dalekie, brzękliwe wibracje, a Pyza i Tygrysek kłócą się zajadle za ścianą.<br>- Za pozwoleniem, odczep się - doleciało do