dostojników w stłoczone bydełko ludzkie, spocone, zziajane, ogłupiałe i posłuszne aroganckim rozkazom? Mam siedemnaście lat, czuję tylko, że w szkole chyba nie nauczono mnie niczego o współczesnym świecie, skoro nie rozumiem, co się wokół mnie dzieje i jak to możliwe, że dokoła dostojni panowie kłamią, a może są idiotami, to nie do wiary, czuję jednak, że świat się zapada w nicość, dotychczasowy świat spokojnej, mieszczańskiej egzystencji w międzywojennym świecie pozorów, świat dzieciństwa i pewnej siebie głupoty czy naiwności. Nic nie wiem o tym, że za kilkanaście dni na dworcu w Zdołbunowie, właśnie siłą inkorporowanym do zachodniej Ukrainy radzieckiej, przeżyję nagły przeskok z dzieciństwa