Pacyfik" nie posiadał tak dobrze wyszkolonych praktykantów - Romek, Julek, Fryc i Adam po trzyletniej praktyce czuli się tu jak u siebie w domu. Między nimi a kelnerami wytworzyła się pewnego rodzaju koleżeńskość, oparta na paroletniej współpracy i szachrajstwach co dzień wspólnie popełnianych. Dolewanie wody do koniaku, robienie pełnej porcji z nie dojedzonych kompotów, podawanie do rachunku większej ilości piw, niż była w rzeczywistości, sprzedawanie maszynek kaw trzyporcjowych za czteroporcjowe, wina austriackiego za droższy węgier itp. - to wszystko stało się zrozumiałe samo przez się, nie podlegające żadnym skrupułom. Zbrodnią byłoby wyciągać gościowi z kieszeni pięćdziesiąt groszy, niewinną rzeczą było doliczyć mu do rachunku