już jako o miejscu ze źródłami o leczniczych właściwościach. W 1625 r. ukazuje się drukiem Glaciographia, w której niejaki Aelurius zachwala wody kudowskie, pisząc, że smaczniejsze są niż wino. Jak na tamte czasy, gdy winem popijano wszelkie potrawy, a woda służyła do mycia i dla bydła, komplement to wielki. Toteż nie dziwi, że o zarządzanie źródłami starali się najznakomitsi tamtego okresu. Pierwszym z nich był późniejszy naczelny dowódca wojsk cesarskich z wojny trzydziestoletniej Albrecht von Wallenstein. Uzdrowisko rozwijało się doskonale, wody wysyłano nawet do Berlina. Pod koniec XVIII w. przeszło na własność spółki lekarzy. Obmurowano źródła, a po osuszeniu terenu powstał zalążek dzisiejszego