poświęconym Marii Stuart, uwzględniającym szeroko malowniczą scenerię gotycką. Utwory wymienione są reprezentatywne dla puławskiego nurtu złotego gotyku, a zatem kultu rycerstwa i rycerskiego systemu wartości, aczkolwiek chętnie posługują się i elementami sensacji. Puławy na początku XIX w. były ośrodkiem promieniowania poglądów o konieczności reaktywizacji ideałów średniowiecznego rycerstwa. Mit rycerski określał nie tylko dążenia czułych bohaterów, ale także upodobania młodej, walczącej generacji ułańskiej, do której przemawiały żywo malownicze wzory i epizody z czasów dawnych. Wirtemberska w kręgu puławskim i sieniawskim miała opinię damy, która odnowiła na dworach zapomniane obyczaje, a zabawom towarzyskim nadała malowniczość „złotego" średniowiecza. W „żywych obrazach", inscenizacjach, balach