tronie Pańskim stoi i Jezusowi śpiewa wiekuistą chwałę!... Zaiste, kiedy rozpamiętywamy żywot osobliwszy tego świętego, otwierają się nam serca i oczy na widok tych słodyczy i tego szczęścia, jakie jedynie ludziom niskiego stanu są dostępne!... Niczym wobec nich pozłacana uroda i zwodnicze uciechy świeckie!... Wiedział o tym Izydor święty, oraz niebiański - - i nie tylko tu jako robotnik ziemski dla ziemskiego pana uczciwie a pilnie robił, ale wraz i do pracy zbawiennej nad duszą swoją ochoczo się przykładał, Bogu serce ofiarował i rósł w cnotach, i świecił nimi równym sobie i wyższym od siebie!... Tak go tu oto przed sobą na pięknym