formując obronę miasta, udało się rankiem 18 września skoncentrować około 7000 żołnierzy. Obowiązki dowódcy sprawował płk Jarosław Okulicz-Kozaryn, który na polecenie gen. J. Olszyny-Wilczynskiego wydał rozkaz, stwierdzając w nim, że: &lt;q&gt;nie jesteśmy z bolszewikami w stanie wojny, oddziały na dodatkowy rozkaz opuszczą Wilno i przejdą granicę litewską. Oddziały niebojowe mają rozpocząć opuszczanie miasta, bojowe pozostają na pozycjach, lecz nie wolno im strzelać bez rozkazu&lt;/&gt; (P. Łossowski: O decyzji puszczenia Wilna w 1939 roku. "Zeszyty Historyczne" nr 85 z 1988 r., s. 213-215).<br>Spowodowało to dodatkowy chaos, a część dowódców niższego szczebla nawet oskarżała autora tego rozkazu o zdradę