matackorze&lt;/&gt;" lub "&lt;orig&gt;łodziarze&lt;/&gt;".<br>Był zwyczaj, że gdy &lt;orig&gt;matackorze&lt;/&gt; przez jakąś wieś, to dzieci stojące nad brzegiem Odry tak do nich wołały:<br>&lt;q&gt;Matackorze<br>Bóg was &lt;dialect&gt;skorze&lt;/&gt;<br>Bo nic nie robicie<br>Ino z ludzi &lt;dialect&gt;sydzicie&lt;/&gt;&lt;/&gt;.<br>A znowu dziewczęta przezywały ich taką złośliwą wołanką:<br>&lt;q&gt;&lt;dialect&gt;Flisakowo&lt;/&gt; grubo baba<br>siedzi &lt;dialect&gt;doma&lt;/&gt; bardzo rada,<br>a flisaczek nieboraczek<br>robi wiosłem jak robaczek&lt;/&gt;.<br>Szymon Koszyk podaje, że takim gniazdem, skąd pochodziło bardzo wielu &lt;orig&gt;matackorzy, łodziarzy&lt;/&gt; i jak ich tam nazywano, były wsie Borki i Dobrzeń Mały. Na takich starych tradycjach wyrosła później stocznia w Dobrzeniu, jedna z najstarszych na Odrze obok Koźla i Głogowa.<br>&lt;orig&gt;Matackorze&lt;/&gt;, czyli flisacy odrzańscy są