Gdy się żal do świata wiśniami napłoni,<br>Będę ci chałupę budował w ustroni.<br><br>Błyskuńcem siekiery pień rozszczepię w deski,<br>W szalejącą twardziel wbiję gwóźdź niebieski.<br><br>Porozwieram w słońce okna przeciwsenne,<br>Żeby po pułapie strachy pełzły dzienne.<br><br>Przesosnowe progi do twych stóp przymuszę,<br>A świetlicy każę jaśnieć w twoją duszę.<br><br>Poobciosam niebyt tak, że będzie gładki,<br>I wyryję na nim wzorzyste zagadki.<br><br>Ulegnie mym dłoniom niepochwytność świata<br>I krzepkiego drzewa osoba liściata.<br><br>Oczom twym przywłaszczę wszystek las i pole,<br>Ustom podam w szepcie moją wolną wolę!<br><br>Wolną podam wolę na złoconej misie -<br>Niech panuje światu moje widzimisię!<br><br>Niech ci się spodobam groźny