wprowadzano lub próbowano wprowadzić do programu wydziału sztuk wyzwolonych niektórych autorów klasycznych, jak Wergiliusza, Owidiusza, Horacego, Terencjusza, Stacjusza. Zapewne próby takie natrafiały na opór konserwatywnej części profesury, brak nam jednak wyraźnych dokumentów walki o humanizm i z humanizmem. Skądinąd wiemy, że uniwersytety na ogół, np. uniwersytet wiedeński czy paryski, bardzo niechętnie odnosiły się do nowości humanistycznych.<br>Wyraźny napór myśli humanistycznej w Krakowie notujemy w latach 1487-1494. Jest to okres pobytu w Krakowie cudzoziemskich humanistów, związanych raczej ze środowiskiem zamożnego mieszczaństwa, ale występujących w murach uniwersytetu jako tzw. extranei, czyli prowadzących wykłady jakby "zlecone" i gościnne. W tym czasie w stolicy