obu stron. Pokrzykiwali na przechodniów, dumni, że pełnią służbę.<br>Margit chwyciła Istvana kurczowo za rękę jakby w lęku, że ją od niego tłum oddzieli, wciągnie w kręte, wąskie uliczki i już nigdy się nie odnajdą.<br>Odór rynsztoków, gnijących łupin i parującego moczu bił w nozdrza. Domy dwupiętrowe, dołem podmurowane o niedbale skleconych piętrach tętniły życiem. Przez szpary w ścianach wyciekało światło lamp, niosły się odgłosy patefonów i maszyn do szycia kręconych niecierpliwą dłonią, śpiewy i płacz niemowląt. Rozsnuwały się zapachy przypalonego kokosowego oleju i trociczek, które tliły się wetknięte po kilka w naczynia pełne popiołu wotywnego.<br>Na dachach ledwie zabezpieczonych poręczami