swojego pokoju. <br>- Gdzie byłaś - powtórzył, gdy zamknęła za sobą drzwi. <br>Zuzanna patrzyła w podłogę. Nie miała zamiaru się przed nim tłumaczyć. To on powinien to zrobić. <br>- Ja bym chciała wiedzieć, kim ty jesteś... - zaczęła i nagle urwała, bo zabrakło jej słów. <br>- Sam bym to chciał wiedzieć - odrzekł. - Z pewnością jestem niedołęgą, skoro nie potrafiłem wychować własnej córki. <br>- Ja nie jestem twoją córką! - krzyknęła. - Mój ojciec nazywał się Jan Lechicki! <br>Zapadła cisza. <br>- Dobrze, idź do siebie, porozmawiamy jutro - odrzekł zupełnie innym tonem. W jego głosie wyczuła strach. <br>- Nie! Musimy dzisiaj porozmawiać. Chcę wiedzieć, dlaczego mnie okłamałeś, kiedy moja ciocia mnie odnalazła! <br>Ojciec