stołek, usiadła i naraz całkiem się wśród swoich porwanych myśli zagubiła. Rozalia wycierała tymczasem talerze. Wytarte, już bez hałasu odstawiała na bok. Mimo głośnego świergotu wróbli za oknem, kapanie zlewu wyraźnie było słychać. Kossecka z przyzwyczajenia spojrzała w tamtą stronę.<br>- Moja Rozalio, trzeba będzie koniecznie wezwać jutro montera...<br>- Jutro? Przecież niedziela.<br>&lt;page nr=86&gt; - Prawda! W takim razie w poniedziałek z samego rana. Coś z tym zlewem trzeba będzie w końcu zrobić. A schowała Rozalia kolację dla pana Alka?<br>- Schowałam, a jakże! Ale, jak Boga kocham, gdyby to był mój syn...<br>- Tak tylko Rozalia mówi - przerwała pośpiesznie pani Alicja - bo sama nie ma dzieci