Dmuchnij mnie z tyłu we włosy, bo przechodzę koło okna Paćki. Na podwórzu państwa Linsrumów było cicho i sennie. Panfil w pierwszej chwili poderwał się gorliwie z ciepłego piasku, ale widząc brak zrozumienia oraz życzliwości ze strony Polka, ułożył się z powrotem pod budą i ziewnął ze smakiem. Łańcuch brzęknął niegłośno o drut, przypominając kundlowi jego żałosną sytuację. Z kuchni, przez sień, wybiegał na ganek czyjś poważny, nosowy głos. Polek zbliżył się na palcach do drzwi i chciał już poświęcić uwagę podsłuchom, gdy gniewny i nieprzyjemny głos Babki udaremnił jego zamiary:<br>- Chodź tu, nieudałota, co tam badziasz się za węgłami? W