na chwilę jej dusza oddziela się od ciała<br>jak Ofelia płynie tuż pod powierzchnią<br>duńskiego strumyka<br>uspokojona podziwiana przez ważki i świerszcze<br>pochylają się nad nią zioła<br>mysikrólik kołysze się na nitce sitowia)<br>a wtedy odezwały się<br>telefon lustro budzik pamięć przeszłej nocy:<br>podobała się sobie<br>feminizm nie był dla niej<br>dobrym rozwiązaniem&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;LIST 12;<br>ZAMIAST ROZMOWY&lt;/&gt;<br><br>patrzy na nas<br>rozparty w swojej wygodnej nicości<br>pan Bieńkowski<br>z tamtego brzegu widzi<br>wszystko w odwrotnym porządku<br>pałac w Oborach<br>płytki tykot serca<br>Adriana wyjechała do Sandomierza<br>mija kościół Świętego Jakuba<br>nagły deszcz żłobi imiona w wąwozie<br>dostaje list ode mnie<br>wycinek z gazety