wnętrze świadczy jakoś o człowieku. Ale tutaj nie daje pisarz charakterystyki pensjonarki, raczej charakterystykę formy, w którą ona sama jest już uwikłana... Mówiąc prościej: pisarz dobiera tylko te składniki opisu (sytuacji), które łączą się z "nowoczesną pensjonarką", składniki, które tworzą silnie znaczącą całość; następnie zaś tę całość rozszyfrowuje, zwracając ją niejako do zakochanego bohatera. Gombrowicz nie pokazuje nam osobno rzeczy i ludzkiego wnętrza, daje ludzkie wnętrze zrobione z rzeczy albo rzeczy zabarwione, napiętnowane ludzkim wnętrzem... Tym samym to mixtum jest podwójnie uwikłane: częściowo w pensjonarce (i jej rodzicach), częściowo w bohaterze. Jest wnętrzem pensjonarki widzianym czy odczuwanym przez jej ludzkie otoczenie